Een marathon lopen doe je niet zomaar. Of tenminste, sommige mensen doen dit misschien wel, maar over het algemeen moet je er goed voor trainen en je erop voorbereiden. De afgelopen maanden heb ik dat dan ook vol overgave gedaan. Hoe is dit mij bevallen? Dat kun je hier lezen!

De laatste week van mijn opbouwende schema is alweer op zijn eind en ik ben nu langzaam begonnen met afbouwen. ‘Afbouwen?’, zul je misschien denken. Maar inderdaad, dat is ook deel van een marathonschema. Je moet immers wel energiek aan de start staan. Als je zoveel kilometers zou blijven maken tot kort voor de start, ben je helemaal kapot. Daarom ben ik deze week begonnen met het ‘taperen’, om mezelf optimaal voor te bereiden op 5 november. Maar natuurlijk gaat deze blog daar niet over, daar kom ik later nog wel een keer op terug! De vraag was hoe ik de afgelopen trainingsperiode ervaren heb…

Eigenlijk wel heel erg goed. Ik heb gestaag mijn kilometers opgebouwd. Op een langzame manier, om overbelasting te voorkomen. Aan het begin vond ik het te langzaam gaan, maar uiteindelijk ben ik blij dat de trainer mijn schema op deze manier heeft opgebouwd. Ik heb het niet als heel zwaar ervaren en drie keer per week lopen was ook goed te doen.

De laatste tijd merk ik echter wel dat het zijn tol gaat eisen. Ik heb best wel veel last van vermoeidheid, vooral mijn benen voelen vaak zwaar. Slapen doe ik daarom ook best wel veel, vroeg naar bed is echt geen uitzondering! Toch heb ik van mijn fysio het advies gekregen buiten mijn trainingen om wat meer te rusten.
Ook merk ik dat de trainingen behoorlijk wat tijd  gaan kosten. Als je een lange duurloop hebt ben je daarvoor ook al wat aan het voorbereiden. Wanneer moet je eten? Nog even naar de wc. Alle spullen verzamelen om mee te nemen. Weer even naar de wc. Je bent een halfuur verder voor je eindelijk weg kan (oke, dat is misschien een tikkeltje overdreven, maar je bent wel even bezig!). Dan het lopen zelf, wat ook aardig wat tijd kost. En vervolgens nog even uitwandelen en rekken. Je bent er wel even mee bezig!

Ook merk ik echt dat er mentaal heel erg veel mee bezig ben. Het is zo’n groot ding in mijn hoofd en ik vind het zo spannend! Het is eigenlijk ‘voor NYC’ en ‘na NYC’ en met dat laatste ben ik niet eens zoveel bezig. Bizar eigenijk, hoe zo’n event een impact kan hebben op je leven en hoe erg je er naartoe leeft!
Zeker nu in de laatste weken van mijn trainingen. ‘Kan ik dit wel doen? Heeft dat niet teveel invloed op mijn trainingen of herstel?’ spookt er vaak door mijn hoofd. Gek hoor, dit heb ik toch echt nog nooit gehad!
Zeker omdat het mijn eerste marathon is en ook nog eens in New York. Je moet aan zoveel dingen denken, niets vergeten. Het is wel een dingetje hoor!

Maar ik heb er zo verschrikkelijk veel zin in! Soms bedenk ik me weer wat voor enorme afstand het is, maar dat probeer ik dan snel van me af te zetten. Ik zie het wel, het wordt vast gaaf! Voor nu is het uitrusten en genieten van de voorpret!